GRODNO S A
JEDNOSTKOWE SPRAWOZDANIE FINANSOWE
Za rok obrotowy od 1 kwietnia 2022 do 31 marca 2023
________________________________________________________
Strona | 43
własnego do wyniku finansowego. Reklasyfikacja prezentowana jest w skonsolidowanym sprawozdaniu z wyniku i
pozostałych całkowitych dochodów.
UTRATA WARTOŚCI
Utrata wartości aktywów niefinansowych
W przypadku zaistnienia zewnętrznych lub wewnętrznych przesłanek, które wskazują, że istnieje ryzyko braku możliwości
odzyskania wartości ustalonej na koniec okresu sprawozdawczego składnika aktywów, przeprowadza się testy sprawdzające
pod kątem ewentualnej utraty wartości. Testy sprawdzające są przeprowadzane raz w roku także w odniesieniu do wartości
niematerialnych o nieokreślonym okresie używania oraz w stosunku do wartości firmy niezależnie od zaistnienia przesłanek.
Stratę z tytułu utraty wartości ujmuje się w wysokości kwoty, o jaką wartość bilansowa danego składnika aktywów (lub
ośrodka wypracowującego środki pieniężne) przewyższa jego wartość odzyskiwaną. Wartość odzyskiwana to wyższa z dwóch
kwot: wartości godziwej pomniejszonej o koszty sprzedaży i wartości użytkowej. Odpis z tytułu utraty wartości ujmuje się
w ciężar zysków i strat.
Niefinansowe aktywa trwałe, dla których w okresach wcześniejszych dokonano odpisu z tytułu utraty wartości testuje się na
każdy dzień sprawozdawczy pod kątem wystąpienia przesłanek wskazujących na możliwość odwrócenia wcześniej
dokonanego odpisu.
Dla potrzeb analizy pod kątem utraty wartości aktywa grupuje się na najniższym poziomie, na jakim generują przepływy
pieniężne niezależnie od innych aktywów (ośrodki wypracowujące środki pieniężne). Dla celów przeprowadzenia testów na
utratę wartości ośrodek wypracowujący środki pieniężne ustala się każdorazowo. Na najwyższym poziomie w Spółce
ośrodkiem odpowiedzialności jest Jednostka Dominująca, z kolei ośrodkiem odpowiedzialności na najniższym poziomie są
wybrane aktywa w ramach spółek.
Utrata wartości aktywów finansowych
Na koniec każdego okresu sprawozdawczego dokonuje się oceny, czy występują obiektywne dowody na to, że składnik
aktywów finansowych lub grupa aktywów finansowych utraciły wartość. Do istotnych obiektywnych przesłanek (dowodów)
zalicza się przede wszystkim: poważne problemy finansowe dłużnika, wstąpienie na drogę sądową przeciwko dłużnikowi,
zanik aktywnego rynku dla danego instrumentu finansowego, wystąpienie istotnej niekorzystnej zmiany w środowisku
ekonomicznym, prawnym lub rynkowym wystawcy instrumentu finansowego, utrzymywanie się spadku wartości godziwej
instrumentu finansowego poniżej poziomu zamortyzowanego kosztu.
Utrata wartości należności handlowych
Wartość należności aktualizuje się uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty poprzez dokonanie odpisu
aktualizującego. Spółka dokonuje indywidualnej oceny ryzyka nieściągalności poszczególnych pozycji należności i na tej
podstawie ustala wartość koniecznego odpisu dla należności.
Odpis z tytułu utraty wartości ujmuje się w skonsolidowanym sprawozdaniu z całkowitych dochodów. Odwrócenie odpisu
ujmuje się, jeżeli w kolejnych okresach utrata wartości ulega zmniejszeniu i zmniejszenie to może być przypisane do zdarzeń
występujących po momencie ujęcia odpisu.
LEASING
Zgodnie z definicją z MSSF 16 umowa jest leasingiem lub zawiera leasing, jeżeli na jej mocy przekazuje się prawo do kontroli
użytkowania zidentyfikowanego składnika aktywów na dany okres w zamian za wynagrodzenie.
Spółka określa okres leasingu jako nieodwołalny okres, przez który leasingobiorca ma prawo do użytkowania bazowego
składnika aktywów, wraz z:
- okresami, na które można przedłużyć leasing, jeżeli można z wystarczającą pewnością założyć, że leasingobiorca skorzysta
z tego prawa;
- okresami, w których można wypowiedzieć leasing, jeżeli można z wystarczającą pewnością założyć, że leasingobiorca nie
skorzysta z tego prawa.
Określając okres leasingu i szacując długość nieodwołalnego okresu leasingu, Spółka stosuje definicję umowy i określa okres
egzekwowalności umowy. Leasing przestaje być egzekwowalny, gdy zarówno leasingobiorca, jak i leasingodawca ma prawo
wypowiedzenia leasingu bez konieczności uzyskania zezwolenia drugiej strony, czego konsekwencją jest najwyżej nieznaczna
kara. Pojęcie kary obejmuje wszelkiego rodzaju „niekorzyści" o charakterze ekonomicznym, tworzące bariery wyjścia z
umowy.
Jeżeli tylko leasingobiorca ma prawo wypowiedzenia leasingu, prawo to uznaje się za opcję wypowiedzenia leasingu
przysługującą leasingobiorcy, którą jednostka uwzględnia przy określaniu okresu leasingu. Jeżeli tylko leasingodawca ma
prawo wypowiedzenia leasingu, nieodwołalny okres leasingu obejmuje okres objęty opcją wypowiedzenia leasingu.
Okres leasingu rozpoczyna się w dacie rozpoczęcia (udostępnienia bazowego składnika aktywów do użytkowania przez
leasingobiorcę) i obejmuje wszelkie okresy bezczynszowe przyznane leasingobiorcy przez leasingodawcę.